Die woordeboekbetekenis van die term "hoorsêreël" verwys na 'n regsbeginsel wat die gebruik verbied van verklarings buite die hof, gemaak deur iemand anders as die huidige getuie, as bewyse om die waarheid van die aangeleentheid te bewys wat in hof. Met ander woorde, hoorsê is 'n verklaring wat gemaak word deur 'n persoon wat nie tans in die hof getuig nie, en dit word as bewys aangebied om die waarheid van wat gestel is te bewys. Die hoorsê-reël is 'n fundamentele beginsel van bewysreg wat daarop gemik is om die betroubaarheid en regverdigheid van getuienis wat in die hof aangebied word te verseker deur te vereis dat getuies getuig op grond van hul persoonlike kennis eerder as om op tweedehandse inligting staat te maak. Uitsonderings op die hoorsê-reël bestaan, maar oor die algemeen is hoorsê-verklarings nie toelaatbaar as getuienis in die hof nie, tensy dit binne 'n erkende uitsondering val. Die hoorsê-reël verskil in sy toepassing in verskillende regsjurisdiksies, en die interpretasie daarvan kan kompleks en genuanseerd wees.