Die woordeboekbetekenis van die woord "hellebaard" is 'n soldaat wat gewapen is met 'n hellebaard, wat 'n tweehandige paalwapen is wat bestaan uit 'n byllem wat bo-op 'n spyker is wat op 'n lang skag gemonteer is. Histories was helberdiere 'n belangrike komponent van Europese leërs vanaf die 14de tot die 17de eeu, en hulle is dikwels as elite-wagte of as skoktroepe in gevegte gebruik. Vandag word die hellebaard meestal as 'n seremoniële wapen vir erewagte of vir herinvoeringsdoeleindes gebruik.