Die term "groepdenke" verwys na 'n verskynsel waarin 'n groep mense, dikwels in 'n besluitnemingskonteks, konsensus en kohesie prioritiseer bo kritiese denke en onafhanklike analise. Groepdenke kan lei tot gebrekkige besluitneming, aangesien individue hul eie twyfel of besware kan onderdruk om die groep se harmonie te handhaaf en aan sy norme te voldoen. Die term is die eerste keer in die 1970's deur die sosiale sielkundige Irving Janis geskep.