Die fundamentele frekwensie verwys na die laagste frekwensie van 'n periodieke golfvorm, soos 'n klankgolf of 'n vibrerende snaar. Dit word ook die eerste harmoniese of die grondtoon genoem. Die fundamentele frekwensie bepaal die toonhoogte van 'n klank en is die basis vir die harmoniese reeks wat botone en harmonieke voortbring. In spraak hou die fundamentele frekwensie verband met die waargenome toonhoogte van die stem en is dit 'n belangrike kenmerk om tussen verskillende sprekers en verskillende emosies te onderskei.