Die "spleet van Sylvius" verwys na 'n diep groef of spleet wat in die laterale aspek van die brein geleë is, wat die temporale lob van die frontale en pariëtale lob skei. Dit staan ook bekend as die laterale serebrale spleet, en dit is vernoem na Franciscus Sylvius, 'n Nederlandse anatoom en fisioloog wat dit die eerste keer in die 17de eeu beskryf het. Die kloof van Sylvius is 'n belangrike landmerk in die brein, aangesien dit die plek is van verskeie belangrike strukture, insluitend die primêre ouditiewe korteks en die Wernicke se area, wat betrokke is by taalverwerking.