Die woordeboekdefinisie van die woord "buitensporigheid" is die kwaliteit of toestand van buitensporig wees, wat beteken dat dit verder gaan as wat as redelik of nodig geag word. Dit verwys na iets wat te volop, oordrewe of ekstreem van aard is, en word dikwels gebruik om gedrag of optrede te beskryf wat gekenmerk word deur oormaat, toegeeflikheid of uitspattigheid.
