Die woordeboekdefinisie van 'n Engelse sonnet verwys na 'n tipe sonnet wat in die 16de eeu in Engeland ontstaan het en 'n spesifieke struktuur volg. Dit bestaan uit 14 reëls wat verdeel is in drie kwatryne (vierreëlige strofe) en 'n laaste koeplet (tweereëlige strofe). Die rymskema is tipies abab cdcd efef gg. Die Engelse sonnet staan ook bekend as die Shakespearese sonnet omdat William Shakespeare hierdie vorm van poësie in sy toneelstukke en sonnette gewild gemaak het.