Die woordeboekbetekenis van die term "Engelse loperboontjie" verwys na 'n soort boontjieplant wat algemeen in Engelse tuine gekweek word vir sy lang, plat, groen peule wat tot 30 sentimeter lank kan word. Die peule word tipies geëet wanneer hulle jonk en sag is, hetsy gaar of rou, en word dikwels in slaaie, bredies en ander geregte gebruik. Die Engelse loperboon is 'n variëteit van die gewone boontjie (Phaseolus vulgaris) wat bekend is vir sy kragtige groeiwyse en hoë opbrengste, en word wyd verbou in baie wêrelddele.