Die woordeboekbetekenis van die woord "eclogue" is 'n gedig of literêre werk waarin herders 'n dialoog of gesprek voer, dikwels oor die plattelandse lewe of liefde. Dit is 'n tipe pastorale poësie wat tipies 'n geïdealiseerde, geromantiseerde weergawe van die plattelandse lewe uitbeeld. Die term "eclogue" is afgelei van die Griekse woord "eklogē," wat "seleksie" of "keuse" beteken, en is die eerste keer in die konteks van literatuur deur die Romeinse digter Vergilius in sy versameling pastorale gedigte genaamd "Eclogues" gebruik.