Die woordeboekdefinisie van die woord "verbuiging" is:(selfstandige naamwoord) die variasie van die vorm van 'n selfstandige naamwoord, voornaamwoord of byvoeglike naamwoord, afhangende van sy grammatikale hoofletter, getal en geslag in sommige tale, soos Latyn.Verbuiging is 'n begrip in grammatika wat verwys na die manier waarop selfstandige naamwoorde, voornaamwoorde en byvoeglike naamwoorde hul vorm verander om veranderinge in grammatikale hoofletters, getal en geslag aan te dui. Verskillende tale het verskillende verbuigingspatrone, en die reëls vir verbuiging kan in sommige tale redelik kompleks wees. Oor die algemeen is verbuiging egter 'n belangrike aspek om te verstaan hoe woorde binne 'n sin funksioneer.