Die koëffisiënt van wedersydse induksie is 'n term uit die veld van fisika en elektriese ingenieurswese, en verwys na 'n maatstaf van die mate waarin 'n verandering in die stroom wat deur een stroombaan of draadspoel 'n spanning in 'n ander nabygeleë stroombaan induseer of spoel. Spesifiek, dit word gedefinieer as die verhouding van die geïnduseerde elektromotoriese krag (EMK) in die sekondêre stroombaan tot die tempo van verandering van stroom in die primêre stroombaan, en word tipies uitgedruk in eenhede van henries per ampère (H/A). Met ander woorde, dit kwantifiseer die vermoë van twee stroombane om energie deur elektromagnetiese velde uit te ruil.