Die term "Cockcroft- en Walton-spanningsvermenigvuldiger" verwys na 'n toestel wat gebruik word om hoë spanning vanaf 'n laer spanningsinvoer te genereer. Dit is in 1932 deur John Cockcroft en Ernest Walton uitgevind, en dit is gebaseer op 'n kaskade van spanningsverdubbelingstadia, wat elk die spanning van die vorige stadium verdubbel. Die uitsetspanning is dus die produk van die insetspanning en die aantal stadiums.Die toestel bestaan uit 'n reeks kapasitors en diodes wat in 'n leeragtige konfigurasie gerangskik is. Wanneer 'n wisselspanning op die inset toegepas word, laai elke stadium van die vermenigvuldiger sy kapasitor tot twee keer die spanning van die vorige stadium. Die diodes verhoed dat die kapasitors in die teenoorgestelde rigting ontlaai, en die uitsetspanning word van die finale stadium van die leer geneem.Die Cockcroft- en Walton-spanningsvermenigvuldiger was 'n belangrike innovasie in die ontwikkeling van deeltjieversnellers, aangesien dit voorsiening gemaak het vir die opwekking van hoë spannings wat nodig is vir die versnelling van gelaaide deeltjies. Dit word vandag steeds in sommige hoëspanningtoepassings gebruik.