Die woordeboekbetekenis van die term "burgerlike ongehoorsaamheid" is die weiering om aan sekere wette of regeringseise te voldoen as 'n vreedsame vorm van protes, tipies om aandag te vestig op 'n onreg of om 'n verandering in regeringsbeleid of -praktyke te bepleit. Dit behels die doelbewuste en nie-gewelddadige skending van 'n wet of orde wat as onregverdig, immoreel of ongrondwetlik beskou word, en word gewoonlik op 'n publieke en simboliese wyse uitgevoer. Burgerlike ongehoorsaamheid word dikwels gesien as 'n vorm van gewetensbeswaar of weerstand teen onregverdige gesag, en dit is deur die geskiedenis deur sosiale bewegings en politieke aktiviste gebruik om onderdrukkende stelsels uit te daag en sosiale verandering teweeg te bring.