Die term "camera lucida" verwys na 'n toestel wat gebruik word om te teken of na te trek, wat in die vroeë 19de eeu uitgevind is. Dit bestaan uit 'n prisma of spieël wat op 'n staander gemonteer is, wat die gebruiker in staat stel om die onderwerp wat hulle wil teken of deur die prisma of spieël na te trek, te sien terwyl hy terselfdertyd hul eie hand en tekenoppervlak sien. Die resultaat is 'n geprojekteerde beeld van die onderwerp wat nagespoor kan word of as 'n verwysing vir tekening gebruik kan word. Die term "camera lucida" is Latyn vir "ligkamer."