Die woordeboekbetekenis van "bunkermentaliteit" verwys na 'n gemoedstoestand waarin 'n persoon of groep buitensporig defensief of geïsoleer word, dikwels as gevolg van 'n waargenome bedreiging of gevaar. Die term het ontstaan uit die militêre konteks, waar 'n bunker 'n versterkte struktuur is wat ontwerp is om mense teen aanvalle van buite te beskerm. In figuurlike sin kan 'n "bunkermentaliteit" 'n persoon of groep beskryf wat te verdedigend, paranoïes en afgesluit is van invloed of kritiek van buite. Dit kan ook verwys na 'n ingesteldheid wat uitsluitlik op oorlewing gefokus is, dikwels ten koste van samewerking of kommunikasie met ander.