Die woord "breekbaarheid" verwys na die mate of mate waarin iets maklik gebreek of beskadig kan word. Dit is 'n selfstandige naamwoord wat die kwaliteit of eienskap beskryf om broos, bros of vatbaar te wees om te breek of te kraak onder druk of impak. Die term word dikwels gebruik in besprekings oor die duursaamheid of veerkragtigheid van materiale, voorwerpe of produkte, en word gereeld toegepas in velde soos ingenieurswese, vervaardiging en produkontwerp.