Die woordeboekbetekenis van Bakeliet is 'n soort harde, onsmeltbare en chemies-bestande plastiek wat gemaak word deur fenol met formaldehied onder hitte en druk te kondenseer. Dit was die eerste sintetiese plastiek wat in 1907 deur die Belgiese chemikus Leo Baekeland uitgevind is en is wyd gebruik in die vroeë 20ste eeu vir die maak van 'n verskeidenheid voorwerpe, insluitend elektriese isolators, knoppe, handvatsels en juweliersware. Die woord "Bakeliet" word soms wyer gebruik om na enige vroeë plastiekmateriaal met soortgelyke eienskappe te verwys.