Die term "Adoniese reël" verwys na 'n metriese patroon in poësie wat bestaan uit 'n daktiel ('n beklemtoonde lettergreep gevolg deur twee onbeklemtoonde lettergrepe) en 'n spondee (twee beklemtoonde lettergrepe) in die vyfde en sesde voet van 'n versreël . Hierdie patroon is vernoem na die Griekse god Adonis, wat geglo het dat hy 'n pragtige jeug was. In die Griekse en Latynse poësie is die Adonic-reël dikwels gebruik in liedere en odes ter ere van Adonis of ander pragtige jongmense.