Die woord T'ai Chi, ook bekend as Taiji of Tai Chi Chuan, is 'n Chinese term wat verwys na 'n gevegskuns en gesondheidspraktyk wat in China ontstaan het. Die letterlike vertaling van T'ai Chi is "opperste uiteindelike" of "groot uiterstes," en dit word dikwels geïnterpreteer as 'n filosofie van balansering van opponerende kragte of energieë, soos yin en yang, om harmonie en eenheid te bereik. In die konteks van die gevegskuns beklemtoon T'ai Chi stadige, vloeiende bewegings en diep asemhalingstegnieke om fisiese en geestelike ontspanning, buigsaamheid en balans te bevorder. As 'n gesondheidspraktyk, word geglo dat T'ai Chi 'n verskeidenheid voordele vir die liggaam en gees inhou, insluitend die vermindering van stres, die verbetering van kardiovaskulêre gesondheid en die verbetering van algehele welstand.