Ringer se oplossing is 'n fisiologiese soutoplossing wat isotonies met soogdierbloed is. Dit is vernoem na die fisioloog Sidney Ringer, wat die oplossing vir die eerste keer in 1882 geformuleer het. Die oplossing word algemeen gebruik in laboratorium-eksperimente, veral in selkultuur en in vitro-studies van weefsels en organe, sowel as in mediese omgewings vir die behandeling van dehidrasie en elektrolietwanbalanse. Ringer se oplossing bevat tipies natriumchloried, kaliumchloried, kalsiumchloried en natriumbikarbonaat, in konsentrasies wat die elektrolietsamestelling van menslike plasma naboots.