Kipp se apparaat is 'n laboratoriumtoestel wat gebruik word vir die produksie van klein volumes gasse, soos waterstof, koolstofdioksied en stikstof. Dit bestaan uit twee of drie vertikale kamers wat deur twee vertikale buise verbind word. Die onderste kamer bevat 'n sterk suur, soos swaelsuur, terwyl die boonste kamer die reaktant, soos sink, bevat en met 'n prop toegemaak word. Wanneer die prop verwyder word, val die reaktant in die suur, wat gas produseer wat deur die tweede buis en in die derde kamer opborrel. Die derde kamer word gebruik om die gas te versamel. Kipp se apparaat is vernoem na die uitvinder daarvan, die Nederlandse apteker Petrus Jacobus Kipp (1808–1864).