Kepler se Tweede Wet, ook bekend as die Wet van Gelyke Gebiede, is 'n fundamentele beginsel in hemelmeganika wat die beweging van planete om die son beskryf. Die wet bepaal dat 'n planeet in 'n wentelbaan om die son gelyke oppervlaktes in gelyke tye sal uitvee. Dit beteken dat soos 'n planeet nader aan die son beweeg, dit vinniger sal beweeg, en soos dit verder weg beweeg, sal dit stadiger word.In wiskundige terme kan die wet soos volg uitgedruk word: "Die lyn wat by 'n planeet aansluit en die son vee gelyke areas in gelyke tye uit." Hierdie wet is die eerste keer in die vroeë 17de eeu deur die Duitse sterrekundige Johannes Kepler geformuleer en is een van die drie wette wat die beweging van planete in ons sonnestelsel beskryf.