Kepler se wette verwys na drie wette van planetêre beweging wat deur die Duitse sterrekundige Johannes Kepler in die vroeë 17de eeu geformuleer is. Hierdie wette beskryf die beweging van planete om die Son:Die eerste wet, ook bekend as die wet van bane, bepaal dat planete in elliptiese bane met die Son by een van die brandpunte van die ellips.Die tweede wet, ook bekend as die wet van oppervlaktes, bepaal dat 'n lyn wat van 'n planeet na die Son getrek word, gelyke oppervlaktes in gelyke intervalle van tyd.Die derde wet, ook bekend as die wet van harmonieë, bepaal dat die kwadraat van die wentelperiode van 'n planeet eweredig is aan die kubus van die semi-hoofas van sy wentelbaan.Saam verskaf hierdie wette 'n wiskundige beskrywing van die beweging van planete om die Son en was instrumenteel in die ontwikkeling van moderne sterrekunde en ruimteverkenning.