Die term "splytingsbom" verwys na 'n tipe kernwapen wat kernsplyting, of die splitsing van atoomkerne, gebruik om 'n geweldige hoeveelheid energie in die vorm van 'n ontploffing vry te stel. Ook bekend as 'n atoombom of A-bom, bevat 'n splitsingsbom tipies 'n subkritiese massa splytbare materiaal, soos verrykte uraan-235 (U-235) of plutonium-239 (Pu-239), wat na 'n kritieke massa deur die gebruik van konvensionele plofstof.Wanneer die splytbare materiaal 'n kritieke massa bereik, vind 'n selfonderhoudende kettingreaksie plaas, wat 'n vinnige en onbeheerde vrystelling van energie in die vorm van 'n ontploffing veroorsaak. Die energie word vrygestel deur 'n kombinasie van 'n skokgolf, hitte en intense bestraling, wat tot verwoestende skade aan strukture, infrastruktuur en lewende wesens binne die ontploffingsradius lei.Splytingbomme is ongelooflik kragtig en is al gebruik in oorlogvoering gedurende die 20ste eeu, veral in die bombardemente van Hiroshima en Nagasaki tydens die Tweede Wêreldoorlog. Hulle is ook 'n tipe kernwapen wat onderhewig is aan streng internasionale verdrae en ooreenkomste, soos die Verdrag oor die Nie-verspreiding van Kernwapens (NPT), as gevolg van hul vernietigende vermoëns en die langdurige omgewings- en humanitêre impak van hul gebruik.