Die term "Vader van die Kerk" verwys tipies na 'n belangrike teoloog of leier van die vroeë Christelike Kerk wat bygedra het tot die ontwikkeling van Christelike leerstellings en praktyke. Die term word dikwels gebruik om te verwys na vroeë Christelike skrywers en denkers wat gedurende die eerste paar eeue van die Christendom geleef het, soos Augustinus van Hippo, Hieronymus, Ambrosius van Milaan en Gregorius die Grote. Hierdie individue word as invloedryk beskou in die vorming van die oortuigings en praktyke van die Christelike geloof, en hul geskrifte word steeds vandag deur Christene bestudeer en vereer.