Die woordeboekbetekenis van "Dooddans" is 'n Middeleeuse allegorie in kuns en letterkunde wat die dood uitbeeld as 'n skeletfiguur wat mense uit alle vlakke van die lewe lei, insluitend die rykes en die armes, die jonk en die oues, in 'n dans wat uiteindelik tot hul ondergang lei. Die konsep van die "Doodsdans" is dikwels gebruik om mense te herinner aan die broosheid van die lewe en die onvermydelikheid van die dood. Die term "Dooddans" kan ook verwys na 'n spesifieke soort Middeleeuse musiek en dans wat uitgevoer is om die beeldspraak van die dood te vergesel. In moderne tye word die term dikwels metafories gebruik om te verwys na enige situasie of gebeurtenis wat blykbaar tot 'n vernietigende of noodlottige uitkoms lei.