Die koëffisiënt van selfinduksie, ook bekend as selfinduktansie of bloot induktansie, is 'n eienskap van 'n elektriese stroombaan wat die vermoë van die stroombaan beskryf om 'n elektromotoriese krag (EMK) op sigself te produseer wanneer die stroom wat daardeur vloei verander.Die koëffisiënt van selfinduksie word gemeet in eenhede van Henry (H) en word met die simbool aangedui. Dit is 'n maatstaf van die hoeveelheid energie wat in die magnetiese veld van die stroombaan per eenheid stroom gestoor word. Dit word gedefinieer as die verhouding van die geïnduseerde EMK in 'n stroombaan tot die tempo van verandering van stroom wat dit produseer.In eenvoudiger terme is die koëffisiënt van selfinduksie 'n maatstaf van die opposisie wat 'n stroombaan bied teen die verandering in stroom wat daardeur vloei. Hoe hoër die waarde van induktansie, hoe groter is die opposisie teen veranderinge in die stroom.