Klassieke kondisionering is 'n tipe leer waarin 'n organisme leer om twee stimuli te assosieer, sodat een stimulus 'n reaksie ontlok wat oorspronklik net deur die ander stimulus ontlok is. Hierdie tipe leer is die eerste keer in die vroeë 20ste eeu deur die Russiese fisioloog Ivan Pavlov beskryf.In klassieke kondisionering word 'n neutrale stimulus (soos 'n klank of 'n lig) herhaaldelik met 'n ongekondisioneerde stimulus (soos 'n lig) gepaard. as kos of 'n skok) wat natuurlik 'n reaksie produseer (soos speeksel of 'n skrik). Na herhaalde parings sal die neutrale stimulus alleen dieselfde reaksie ontlok, en word dan na verwys as 'n gekondisioneerde stimulus. Die reaksie wat deur die gekondisioneerde stimulus ontlok word, staan bekend as die gekondisioneerde respons.Klassieke kondisionering speel 'n belangrike rol in menslike gedrag en kan in baie alledaagse situasies waargeneem word, soos wanneer mense 'n vrees vir vlieg ontwikkel nadat hulle onstuimigheid op 'n vliegtuig ervaar het, of wanneer hulle speeksel by die aanskoue van kos nadat hulle 'n spesifieke geluid gehoor het wat met etenstyd verband hou.