Klassieke argitektuur verwys na die argitektuurstyl wat in antieke Griekeland en Rome ontstaan het en gedurende die Renaissance-tydperk gewild gemaak is. Dit word gekenmerk deur 'n fokus op simmetrie, proporsie en die gebruik van klassieke ordes, soos die Doriese, Ioniese en Korintiese. Klassieke argitektuur bevat tipies kolomme, entablature, frontons en ander dekoratiewe elemente. Dit word dikwels geassosieer met grootse, monumentale strukture soos tempels, regeringsgeboue en openbare monumente.